چند وقت پیش در کتاب چهل حدیث حضرت امام خمینی (ره) به مطلب جالبی برخورد کردم ، دقت کنید حضرت امام (ره) یک سوال مطرح می کند و خود ایشان به آن سوال پاسخ قابل تاملی می دهد ،بیایید ما هم این سوال رو بشنویم و صادقانه بهش پاسخ بدهیم .

(من اکنون خود شما را در این سؤالى که مى ‏خواهم بکنم حکم قرار مى‏ دهم و از شما به نظر انصاف، بعد از فکر و تأمّل، تصدیق مى‏ خواهم. و آن سؤال این است که اگر نبى اکرم، صلوات اللّه علیه و آله، که صادق و مصدّق است، به شما خبر دهد که اگر در تمام عمر عبادت خدا کنید و اطاعت اوامر او نمایید و ترک شهوات و خواهش نفس نمایید، یا در تمام عمر خلاف گفته او کنید و مطابق میل نفسانى و شهوات خود رفتار کنید، در درجات آخرت شما فرقى نمى‏ کند و در هر صورت شما اهل نجات هستید و بهشت خواهید رفت و از عذاب ایمن خواهید بود، نماز کنید یا زنا کنید تفاوتى ندارد، ولى رضاى حق تعالى فقط در این است که شما عبادت او کنید و ثنا و مدح او نمایید و ترک شهوات خود و میلهاى نفسانى را در این عالم نمایید، در مقابل این هم اجرى نمى‏ دهند و ثوابى عطا نمى‏ کنند، آیا شما از اهل معصیت مى‏ شدید یا اهل عبادت؟ شما ترک شهوات مى‏ کردید، و لذات نفسانى را بر خود براى رضاى حق تعالى و خاطر خواهى او حرام مى‏ کردید یا نه؟ شما باز مواظبت به مستحبات و جمعه و جماعات مى‏ نمودید یا منغمر در شهوات و ملازم لهو و لعب و تغنیات و غیر ذلک مى‏ گردیدید؟ با یک نظر انصاف بدون ظاهر سازى و ریاکارى جواب دهید. بنده از خودم و کسانى که مثل خودم هستند خبر مى‏دهم که اهل معصیت مى‏ شدیم و اطاعات را تارک و فاعل مشتهیات نفسانى مى ‏شدیم.)

شرح چهل حدیث ،صفحات 71و 72